Konstanty Zarugiewicz ur. 18 października 1901 w Kutach, syn Jadwigi i Andrzeja Zarugiewiczów – polski Ormianin, jedno z Orląt Lwowskich, uczestnik walk polsko-ukraińskich o Lwów oraz wojny polsko-bolszewickiej. W 1918 ukończył szkołę średnią. Po wybuchu walk z Ukraińcami o Lwów, już pierwszego dnia, 1listopada 1918, zgłosił się jako ochotnik do oddziału kapitana Romana Abrahama na Górze Stracenia, gdzie został dwukrotnie odznaczony w rozkazie dziennym. Po wycofaniu Ukraińców ze Lwowa wziął udział w bitwach pod Gródkiem Jagiellońskim i Bartatowem, gdzie został ponownie odznaczony. Wiosną 1919 uczestniczył w polskiej ofensywie, walczył pod Skniłowem i Trembowlą. Do Lwowa powrócił z końcem lata i wstąpił na Wydział Mechaniczny Politechniki Lwowskiej. Wiosną 1920 musiał przerwać studia, gdyż został wysłany na Spisz, gdzie w czasie plebiscytu był komendantem odcinka. Po wybuchu wojny polsko -bolszewickiej wrócił do Lwowa i ponownie wstąpił do Oddziału Ochotniczego Romana Abrahama jako sierżant w kompanii karabinów maszynowych. W bitwie pod Chodaczkowem k. Tarnopola został ranny, a następnie razem ze swoim oddziałem wycofał się za linię Busk -Krasne. Zginął 17 sierpnia 1920, walcząc z konnicą Budionnego w bitwie pod Zadwórzem (zwanej Polskimi Termopilami). Mimo prób rodzinie nie udało się odnaleźć ciała.
W 1921 roku został odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari i Krzyżem Walecznych, a w 1933 Krzyżem Niepodległości.
Konstanty Zarugiewicz urodzony 18 października 1901 w Kutach, syn Jadwigi i Andrzeja Zarugiewiczów – polski Ormianin, jedno z Orląt Lwowskich, uczestnik walk polsko-ukraińskich o Lwów oraz wojny polsko-bolszewickiej. W 1918 ukończył szkołę średnią. Po wybuchu walk z Ukraińcami o Lwów, już pierwszego dnia, 1listopada 1918, zgłosił się jako ochotnik do oddziału kapitana Romana Abrahama na Górze Stracenia.. Po wycofaniu Ukraińców ze Lwowa wziął udział w bitwach pod Gródkiem Jagiellońskim i Bartatowem, gdzie został ponownie odznaczony. Wiosną 1919 roku uczestniczył w polskiej ofensywie, walczył pod Skniłowem i Trembowlą. Do Lwowa powrócił z końcem lata i wstąpił na Wydział Mechaniczny Politechniki Lwowskiej. Wiosną 1920 musiał przerwać studia, gdyż został wysłany na Spisz, gdzie w czasie plebiscytu był komendantem odcinka. Po wybuchu wojny polsko -bolszewickiej wrócił do Lwowa i ponownie wstąpił do Oddziału Ochotniczego Romana Abrahama jako sierżant w kompanii karabinów maszynowych. W bitwie pod Chodaczkowem k. Tarnopola został ranny, a następnie razem ze swoim oddziałem wycofał się za linię Busk -Krasne. Zginął 17 sierpnia 1920, walcząc z konnicą Budionnego w bitwie pod Zadwórzem (zwanej Polskimi Termopilami). Mimo prób rodzinie nie udało się odnaleźć ciała. W 1921 roku został odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtuti Militari i Krzyżem Walecznych, a w 1933 Krzyżem Niepodległości.
