W kwietniu ruszyła pierwsza od ponad stu lat persjarnia. Tak jak robili to polscy Ormianie w XVI-XVIII wieku, produkowane są pasy kontuszowe i tkaniny buczackie. Produkcja obejmuje 5 rodzajów pasów kontuszowych. To rezultat długotrwałej pracy nad dokładnym odtworzeniem starych wzorow i technologii.  Pasy mają klasyczny - najczęściej spotykany - wymiar 3,7m na 30 cm. Pas to nie jest proste tkackie zadanie. To najtrudniejsze wyzwanie jakie w przemyśle tkackim może być: obustronna tkanina, która nie ma "lewej strony" i tkana jest z sześciu kolorów. Wełna nie barwi się na wiele kolorów i jest za gruba, żeby można było uzyskać odpowiednią rozdzielczość, bawełna się mechaci i marszczy. W końcu dobrano włókno, ktore świetnie udaje blask jedwabiu i jest ono kombinacją włókien naturalnych i syntetycznych. Pas w rezultacie leży dobrze, ma wspaniałe kolory i blask, "oddycha" i dobrze się wiąże. Persjarnia może tkać jedwabne pasy z metalicznymi zlotymi nitkami, ale wtedy cena wzrośnie conajmniej dziesięciokrotnie i pas już nie bedzie pięknym dodatkiem dla Rekonstruktora, ale raczej poważną inwestycją dla kolekcjonera. Czterostronny pas to próba podtrzymania rożnorodności ubioru szlacheckiego. 

Pas kontuszowy uznawano za najbardziej malowniczy element stroju szlacheckiego. Pasy noszone przez szlachtę Rzeczypospolitej na kontuszach mają wschodnią genezę. W Polsce stały się popularne dzięki pośrednictwu Ormian, którzy najpierw sprowadzali je z Persji i Turcji, a później zainicjowali ich produkcję w warsztatach zakładanych w Polsce.

Serdecznie gratulujemy inicjatywy. Włączamy się do współpracy.