Chciałabym dzisiaj przypomnieć postać śp. Bogusławy Ilgner - kompozytorki, pianistki, pedagoga, w której żyłach płynęła krew ormiańska. Była potomkiem Persjan Axentowiczów i Lazaro de Bogdanowiczów.
Urodzona 9 lipca 1913 r. we Lwowie (matka Romana Persjan Axentowicz, ojciec Wacław Łobaczewski) dzieciństwo spędziła w majątku Czermna koło Biecza. Później zamieszkała u swoich dziadków we Lwowie - Antoniny Eleonory de Lazaro Bogdanowicz i Marcelego Persjan Axentowicza - właściciela dóbr Danilcze koło Horodenki.
Wychowanka Sacre-Coeur, po maturze rozpoczęła studia w Konserwatorium Muzycznym we Lwowie. Po ukończeniu studiów w klasie pianistyki, była przez pewien czas nauczycielką muzyki w domach ziemiańskich.
W 1938 roku wyszła za mąż za Jerzego Ilgnera - inżyniera leśnictwa, poznanego cztery lata wcześniej studenta Politechniki Lwowskiej. Okupację spędziła jako żona leśniczego w Lasach koło Niska. Tam też została zaprzysiężona do Armii Krajowej jako łączniczka. Po wojnie zamieszkała w Rzeszowie, w rodzinnym domu męża. Tu rozpoczęła pracę w Państwowej Szkole Muzycznej ucząc pianistyki i prowadząc chóry dziecięce. W tym okresie zaczęła komponować swoje pierwsze piosenki dziecięce, następnie skomponowała pierwszą operę dziecięcą „Czarodziejski kwiat” zyskując szacunek i uznanie środowiska muzycznego. Warto tu wspomnieć, że był to ewenement na skalę światową. Nie była jednak w stanie rozwinąć swojego talentu, bo choć władze w uznaniu jej talentu uhonorowały ją Złotym Krzyżem Zasługi, odmówiła wstąpienia do PZPR zatrzaskując tym samym drzwi do kariery. W 1955 roku przeniosła się do Warszawy. Zamieszkała wraz z mężem i dwoma synami w jednopokojowym mieszkaniu o pow. 37m2. na Muranowie. Podjęła pracę w Szkole Muzycznej Stopnia Podstawowego we Włochach, równocześnie ucząc w Średniej Szkole Muzycznej na ulicy Miodowej oraz w Wyższej Szkole Baletowej, gdzie prowadziła wykłady z teorii muzyki. Jednocześnie dalej komponowała piosenki dziecięce, lecz trwając w nonkonformistycznej postawie, bez wsparcia władz, jej znakomite piosenki śpiewane były jedynie w szkolnych chórach dziecięcych.
Na początku lat sześćdziesiątych skomponowała swoją drugą operę dziecięcą „Pierścień dziwolągów”, którą wystawiono w Warszawie, przy ponownym zachwycie krytyków muzycznych. I kolejny dramat twórczy jej życia: na skutek działań zazdrosnych, wymoszczonych w komunistycznym systemie ówczesnych wpływowych kompozytorów piosenek dziecięcych( Kaczurbina, Miklaszewski) prawie natychmiast zakazano wystawiania opery. Zmarła 4 października 1982 roku w Rabce.
Bogusława Ilgner pozostała w pamięci środowiska muzycznego Warszawy nie tylko jako autorka dwóch oper i piosenek dziecięcych. Przede wszystkim pozostała w sercach i umysłach wielu jej wychowanków, o czym świadczy pamięć Związku Kompozytorów Polskich i często zapalane znicze na płycie Jej grobu na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.
nota przygotowana przez M. Axentowicz - Bohosiewicz na podstawie materiałów przesłanych przez syna śp. Bogusławy Ilgner.
