W Kościele Ormiańskim Wielki Post zwany „Czterdziestnicą” (okres czterdziestu dni, łacińska Quadragesima) rozpoczyna się nieco wcześniej niż w rzymskokatolickim. W 2021 roku to dzień 14 lutego.
14 II – Niedziela Dobrego Życia czyli Niedziela Rajska (Բուն Բարեկենդան), liczona jako 1. Niedziela Wielkiego Postu
15 II – „pierwszy dzień o soli i chlebie”, ormiański Popielec, Poniedziałek Popielcowy
Pierwsza niedziela tego okresu ma charakter radosny (!). Od strony obyczajów i tradycji jest niekiedy nazywana „Wielkim Karnawałem" i ma podobny charakter jak polskie zapusty, ostatki czy tłusty czwartek, pozwalając po raz ostatni przed Wielkanocą nacieszyć się potrawami mięsnymi, nabiałem czy słodyczami. Jednak posiada także głębokie podłoże religijne. Liturgia tej niedzieli wspomina bowiem szczęśliwy pobyt pierwszych ludzi w raju.
Przypomina zatem radosną nowinę, że Bóg stworzył ludzi do życia szczęśliwego i obecnie czeka On, by na nowo obdarzyć nas jeszcze większymi darami, bylebyśmy podjęli drogę wiary, miłości, modlitwy, przemiany życia.
Już w sobotę wieczorem przed tą niedzielą zamykana jest na cały okres wielkopostny zasłona oddzielająca ołtarz od nawy kościoła, celebrans wychodzi przed nią jedynie na liturgię Słowa i z Komunią św. Ormiański post - w sensie okresu wstrzemięźliwości - zaczyna się w poniedziałek. To „pierwszy dzień o soli i chlebie” (Ա. օր աղուհացից), jak nazwa się w ormiańskim kalendarzu liturgicznym (odpowiednik naszego wyrażenia „o chlebie i wodzie”). Taką nazwę mają też kolejne dni aż do „czterdziestego dnia o soli i chlebie”, przypadającego przed Niedzielą Palmową czyli przed Wielkim Tygodniem. Ta nazwa „o soli i chlebie” wiele mówi, jak kiedyś przeżywano Wielki Post w tradycji ormiańskiej i jak jeszcze teraz przeżywa się w wielu rodzinach. W ten „pierwszy dzień o soli i chlebie” na porannej liturgii ma miejsce obrzęd posypania głów popiołem (w małych parafiach obrzęd ten odbywa się często już w niedzielę). To znak pokornego uniżenia się przed Bogiem, uznania własnej ułomności i kruchości oraz zaufania do Bożego miłosierdzia.
To także symbol wewnętrznej postawy pokutnej, do której jesteśmy powołani w czasie wędrówki wielkopostnej.
21 II druga niedziela ormiańskiego Wielkiego Postu wspomina wygnanie Adama i Ewy z raju
28 II - Niedziela „syna marnotrawnego”, Zagubionego Syna
7 III - Niedziela Zarządcy
14 III – Niedziela Przyjścia
21 III - Niedziela Palmowa (Armavenyac Kiraki), Niedziela kwietna (Ծաղկազարդ, Caghkazard, dosłownie: Udekorowana kwiatami, ukwiecona, kwietna)
W liturgii ormiańskiej rzadziej używa się nazwy Niedziela Palmowa (Armavenyac Kiraki), częściej Niedziela Kwietna (Ծաղկազարդ, Caghkazard, dosłownie: Udekorowana kwiatami, ukwiecona, kwietna).
Niedziela Palmowa rozpoczyna Wielki Tydzień, który w Kościele ormiańskim, jak w innych Kościołach wschodnich oraz prawosławnych stanowi osobny okres i formalnie nie zalicza się już do Wielkiego Postu (w obrządku łacińskim Wielki Post kończy się w Wielki Czwartek rano, potem zaczyna się tzw. triduum paschalne - trzy wielkie dni Paschy,
W Kościele ormiańskim w Niedzielę Palmową błogosławi się dzieci – na pamiątkę dzieci jerozolimskich, które podczas wjazdu Jezusa do Jerozolimy szczerze i radośnie witały Chrystusa wołając: „Hosanna Synowi Dawidowi”.
Ciekawym zwyczajem ormiańskim związanym z Wielkim Postem jest Aklatiz, kukiełka ludowa, pilnująca postu przez 7 tygodni, jedyny w swoim rodzaju kalendarz.Zdjęcia przedstawiają prace uczniów naszej Sobotniej Szkółki języka i kultury ormiańskiej.
